SAKASTHE - Panuluyan 2013 (Ikaapat na Tagpo)

IKAAPAT NA TAGPO

Lights On. Kumakain ang mag-anak ng hapunan. Nagbukas ng usapan si Andrew.

Andrew: Grabe talaga ang bagyong Yolanda, ni hindi pa nga nakakabangon sa nangyari sa Bohol eto na naman at malaki ang napinsala sa kabisayaan.

Nicky: Tama kadiyan kuya Andrew, bukod sa marami na nga ang napinsala, eh napakarami rin ang namatay. Mapalad pa rin nga tayo ditto sa Mindoro kasi, hindi kasing tulad ng lakas ng sa Tacloban ang humagupit sa atin.

Cheska: Kaya nga nagkaroon ng Sign For a Cause sa School namin, itutulong sa mga nasalanta ng bagyo.

Aling Dolores: Mga anak, alam ninyo ba na may maitutulong pa rin tayo sa mga nasalanta ng bagyo. Yung mga lumang gamit ninyo, pwede ninyong ibigay bilang donasyon, yung mga luma ninyong damit, ibigay niyo na.

Andrew: Ako nga nay, ang gagawin ko gagawa ako ng mga magagandang parol, tutulungan daw ako ng mga kaibigan ko, ang mga malilikom naming pera, ibibigay na lang namin na tulong.

Aling Dolores: Magandang ideya yan anak.

Nicky: Paano yan nay, magaganda pa naman yung mga damit ko kahit luma na, sayang naman kung ipamimigay ko lang. Mabuti sana kung nabibilhan nyo kami ng bago.

Aling Dolores: Aba naku Nicky! Hindi magandang ugali ang ipinapakita mo. Ito ang lagi ninyong pakatandaan. Hindi nangangahulugan na mayaman lang ang dapat na nagbibigay. Gayundin, ang isang mahirap dahil sa siya ay mahirap ay hindi na kinakailangang magbigay o tumulong, tatanggap na lang siya mula sa iba. Ang maliit na naibibigay ng isang mahirap ay malaking bagay dahil hindi ito sobra sa kanyang pag-aari kundi bahagi ng pangangailangan niya. ‘pagkat ang pagtulong sa kapwa para sa kabutihan nila ay sunod sa pagmamahal natin sa Diyos.

(At saka ang pagtulong ay walang pinipili. Kagaya na lang nang kwento ng panunuluyan nina Maria at Jose o ang paghahanap ng pagsisilungan kay Hesus. Siguro kung alam lang nila na anak ng Diyos ang isisilang ni Maria tiyak na hindi na sila mag-iisip na patuluyin sila.)

Lights off. At voice over and bahaging nakabracket. Pagkatapos nito lights on. Pagsasabuhay ng panunuluyan nina Maria at Jose.

Maglalakad ng marahan sina Maria at Jose. Inaalalayan ni Jose si Maria.

Jose: Mahal na ginoong may bahay/, gawi ay nagbibigay galang/ saka tuloy na nanunuluyan. /Kami’y inyong pahintulutan./

Isang may-ari ng bahay (lalaki): Sandali’t nais kong magtanong /kung saan sila buhat ngayon? /At saan naman patutuloy /‘tong gabing ibig ninyo ngayon./

Jose: Malayo po kami nagbuhat /sa Nazareth na aming bayan./ Nagtungo rito’t nagpatala’ /ayun sa kay Ceasar na atang./

Maria: Ginoo ay pagod naming ito,/ tatlong gabi’t araw na siyang husto./ Sa sanggol sa sinapupunan ko, /iyong tahana’t puso’y buksan mo./

Isang may-ari ng bahay (lalaki): Sana man ditto ay may lugar, /gaano man kayo ay pagbigyan /ngun it halos pumutok na lang /aking bahay sa kapunuan./

Tatalikod sa tahanan ang dalawa.

Jose: Paalam po aming maginoo,/ sintang Maria/ Paano Tayo?/

Maria: Jose kong irog wag kang matakot,/ poong Diyos di’ nakakalimot./

Jose: Hangga’t bukas pa’ng ilaw/ doon sa kabilang tahanan /halika’t tayo’y dun tumawag. /Tao po kami’y mawalang galang. /

Ikalawang may-ari ng bahay(babae): Paumanhin sino man kayong libong bahay /na sa isip ko darating ngayon /kilala ko buong bahay  dapat iwasto./

Maria: Butihin kong ginang/ kayo’y alam sa buhay kong dinadala./

Jose: Kahit saan mang sulok/ sa ami’y inyong ipagkaloob./

Ikalawang may-ari ng bahay (babae): Sabi nga nila’y uulitin/ may tanyag akong panauhin/ kailangan kong istimahin/, paalam sa inyo ngayon din. /

Jose: ganitong buhay ba talaga?/ Walang lakas itong tadhana, /Halika aking tanging sinta /at may iba tayong makita. /

Maria: Tayo may pagod at naghihirap/ dapat patuloy siyang paghahanap, /Panginoon sadya ngang naghihirap /sa mga taong nagsusumikap./

Jose: Kaygandang bahay o iyong tingnan,/ mabuting puso’y sanay nandiyan, /oh maawain pong may-bahay/ kami sana’y manunuluyan./

Ikatlong may-ari ng bahay (lalaki): Tao o hayop baga kayo,/ at gabing-gabi’y nanggugulo./

Jose: Among pakiusap po lamang, /sintang asawa ko’y agapan. /

Maria: Ang hirap nami’y wag indahin /sanggol ang siya’y alalahanin. /

Ikatlong may-aro ng bahay (lalaki): buong bahay ko ngayo’y tulog/ at kayo’y nambubulabog,/ wala akong labis na panahon/ sa tulad ninyong patay-gutom./

Jose: Kung ayaw niyo po’y ‘di na bale,/ kami po’y ‘wag lamang laitin./ Kami’y dukha at pulubi /may hawak ding puso’t damdamin./

Maria: Jose halika’t maglakbay ulit /sa kanya lang dapat sumangguni, /pag-asa nati’y di pa saksi /kundi ang Diyos ang buong tangi./

Jose at Maria: Panginoong Hari ng kalangitan,/ maraming hindi maunawaan /tiwala sa iyo nakalagak /gawin ang ibig sa iyong anak./

Lights off.

Lights on. Balik sa eksena sa hapag kainan.

Nicky: Kawawa po pala sina Maria’t Jose. Walang nagpatuloy sa kanila. Kapag ditto sila sa bahay naming pumunta, patutuluyin ko sila. Sa kwarto ko pa sila ptutulugin. Makikita ko pa si Baby Hesus.

Aling Dolores: Yan nga ang ibig kong sabihin sa pagbibigay.

Mang Vick: nakakalungkot ngang isipin sa panahon natin ngayon kung sino pa yung mayaman oh nakaluwag, sila pa yung walang puso sa pagbibigay. Ang mga mahihirap naman , iniisip nila palagi na wala silang maibibigay. Ang pagbibigay ay hindi lang sa pagkakaloob ng material na bagay kahit na maliit, ito rin ay paglalaan ng iyong sarili para sa iba sa simpleng paraan.

Lights off.